Over de OV-chipkaart zijn ongetwijfeld al veel goede stukken geschreven. Toch wil ik jullie mijn avonturen met de OV-chipkaart niet langer onthouden. Want hoewel ik al vroeg ben overgestapt en ik hard mijn best doe, wil het tussen mij en mijn kaart maar niet boteren.
Het probleem zit hem erin dat mijn prachtige NS-OV-chipkaart normaliter in mijn portemonnee zit. Gezellig tussen het bankpasje en de bibliotheekkaart. Al die pasjes zitten daar lekker knus samen en alleen als ik er één nodig heb, haal ik hem er even tussenuit. Om hem daarna direct weer terug te stoppen bij al zijn vriendjes en vriendinnetjes.
Maar de OV-chipkaart heb je niet één keer nodig, maar een heleboel keer kort achter elkaar. Tel even met me mee. Voor een eenvoudig simplek bezoek aan Gouda moet je: tram in& uit, trein in& uit, trein terug in& uit, tram in& uit. Dat is dus acht keer in één ochtend! Acht keer je pasje tevoorschijn halen en netjes langs de scanners bliepen. Want anders kost zo’n ritje je ineens geen €7,40 meer, maar €28!
Het gevolg van dit regelmatige scannen is dat mijn OV-chip continu verhuisde van jaszak, naar broekzak, naar geheime vakjes in mijn tas. Tijdens al die uitstapjes buiten mijn portemonnee moet mijn OV-chipkaart de vrijheid hebben geroken, want ineens was hij er niet meer. Hij is de wijde wereld in getrokken om nu eens zelf te bepalen waar de reis heen gaat… Ik wens hem veel reisplezier!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten