Muziek en dans

Nu ik hier wat langer ben en blijf, leer ik hoe gaandeweg steeds meer over Nepal en de Nepalese cultuur. Er is hier zoveel om je over te verbazen als westerling! De onderwerpen waarover ik jullie zou kunnen schrijven zijn dan ook eindeloos: religie, onderwijs, gezinsleven, eten, gebruiken en gewoonten. In een blogpost gaat me dat niet lukken, maar ik ben ervan overtuigd dat ik hier nog lang genoeg ben om de belangrijkste dingen een keer langs te laten komen ;-)

Vandaag: vrije tijd. Musschien een erg on-Nepalees onderwerp om mee te beginnen, maar ik heb deze week toevallig een heuse muziekschool bezocht en mijn eerste dansles gehad.

De muziekschool is een initiatief van Kapil, een oude schoolvriend van Krisha, mijn gastvader. Hij geeft er voornamelijk vioolles, maar hij beschikt ook over een cello en zelfs een piano! In mijn ogen een behoorlijke luxe in een niet-westers land als Nepal. Kapil was dolenthousiast om me te ontmoeten, vroeg me de oren van het hoofd over muziekles in Nederland en vertelde me over zijn droom om in Nepal een echt strijkorkest op te richten. Ook mocht ik een van de violen proberen en leerde hij me een Nepalees volksliedje spelen. Erg leuk!


De dag erna, woensdag had ik mijn eerste Nepalese dansles. Ik moest er wel om 6.00 uur mijn bed voor uit, maar het was de moeite waard. Samen met Joyce en Juliette liepen we naar de dansschool. Daar begonnen we met een warming up: 15 minuten springen en ondertussen allerlei pasjes en armbewegingen doen. Pittig, maar daarna waren we wel warm! En de dans was erg leuk!!