Het mooiste van ons weekend in België was misschien wel de enquête die we van Cathy meekregen. Met enige schroom vroeg ze ons of we hem een keer wilden invullen, daarmee zouden ze het toerisme in de omgeving verder kunnen verbeteren. Bereidwillig als altijd antwoordde ik „Natuurlijk, kleine moeite!”
Pas in de auto op weg naar huis ontdekten we dat het om niet zomaar een enquête ging. Het was een compleet boekwerk met maar liefst vijftien (!) pagina’s en meer dan twintig vragen. In de inleiding staat optimistisch dat het invullen eenvoudig is en dat het slechts een kwartiertje tijd kost. Maar ik kan je vertellen; in werkelijkheid heb je minstens vijftien minuten nodig om alle vragen door te lezen.
Vraag 7 luidt bijvoorbeeld: „Met deze vraag willen we weten wat u zin heeft doen krijgen in een vakantie op het platteland in Vlaanderen. Daarna willen we weten hoe u zich voor deze specifieke vakantie heeft geïnformeerd. Het eerste deel van de vraag peilt dus naar de informatie die u deed beslissen om een vakantie op het platteland in Vlaanderen te ondernemen. Daarna peilen we naar de kanalen die u gebruikte om u verder te informeren nadat u al beslist had om een plattelandsvakantie in Vlaanderen te ondernemen.” Kan het niet wat simpeler?
Sommige vragen waren opgedeeld in heuse subvragen: vraag 9.1, 9.2, 9.3 etc. en andere waren opgezet als keuzetaken. Keuzetaak betekende helaas niet: hier heb je vier vragen, kies maar welke je wilt beantwoorden. Nee, bij deze vragen werden er telkens vier kenmerken van het logies genoemd. Daaruit moest je de meest belangrijke en minst belangrijke kiezen. Op zich niet moeilijk, maar door de manier waarop de vragen waren opgemaakt (in een soort tabel met links en rechts een kolom waar je iets in moest vullen), waren we ongeveer een kwartier bezig om uit te vogelen wat ze nu precies bedoelden.
Het was dus niet eenvoudig, maar we hebben ons er dapper doorheen geslagen. En tegen de tijd dat we in Rotterdam aankwamen was het proefwerk af.
donderdag 23 september 2010
dinsdag 21 september 2010
Vlaams voor beginners
Ik schreef u al eerder over onze mini-vakantie in België. Köksal en ik genoten er onder meer van interessante musea, magnifieke natuur en smakelijke maaltijden. Allemaal erg plezant, maar waar we het meest over te spreken zijn, is ... de taal!
Het grappige, zachte Vlaamse taaltje is zó amusant! Je begrijpt het direct, maar toch is het wezenlijk anders. En dat leidt tot plezierig vermaak. Je hoort voortdurend woorden die in Nederland al sinds de jaren vijftig niet meer worden gebruikt of hoogstens nog door dames op stand van 85+. Wie heeft het tegenwoordig nu nog over de ‘gazet’, ‘subiet’ en ‘gij’?!
Behalve andere woorden, gebruiken de Vlamingen ook andere zinsconstructies. Soms worden de woorden in een bepaalde zin compleet door elkaar gehusseld, om ze vervolgens in een voor Nederlanders totaal onbegrijpelijke volgorde weer terug te zetten. Een mooi voorbeeld: „In welke mate bent u in het algemeen tevreden over uw verblijf in de logiesaccommodatie waar u verbleef?” Volgt u mij nog?!
Kortom, we hebben erg gelachen om het Vlaams. En voor wie zijn kennis van het Vlaams graag wil testen, hier nog een paar mooie begrippen:
1. botten
2. kot
3. bomma
4. inkom
5. moeke
Het grappige, zachte Vlaamse taaltje is zó amusant! Je begrijpt het direct, maar toch is het wezenlijk anders. En dat leidt tot plezierig vermaak. Je hoort voortdurend woorden die in Nederland al sinds de jaren vijftig niet meer worden gebruikt of hoogstens nog door dames op stand van 85+. Wie heeft het tegenwoordig nu nog over de ‘gazet’, ‘subiet’ en ‘gij’?!
Behalve andere woorden, gebruiken de Vlamingen ook andere zinsconstructies. Soms worden de woorden in een bepaalde zin compleet door elkaar gehusseld, om ze vervolgens in een voor Nederlanders totaal onbegrijpelijke volgorde weer terug te zetten. Een mooi voorbeeld: „In welke mate bent u in het algemeen tevreden over uw verblijf in de logiesaccommodatie waar u verbleef?” Volgt u mij nog?!
Kortom, we hebben erg gelachen om het Vlaams. En voor wie zijn kennis van het Vlaams graag wil testen, hier nog een paar mooie begrippen:
1. botten
2. kot
3. bomma
4. inkom
5. moeke
zondag 19 september 2010
Cathy
Afgelopen weekend was ik met Köksal in België. We gingen eerst naar Louvain-la-Neuve, om daar het Musée Hergé, oftewel het Kuifjemuseum, te bezoeken en daarna reden we door naar Korbeek-Dijle, waar we in Vallis Dyliae zouden slapen. De bed & breakfast was eenvoudig te vinden en na aankomst werden we bijzonder hartelijk ontvangen door de gastvrouw: Cathy Goosens.
Ze nodigde ons uit voor een biertje of een kava in de bar. En hoewel we best al trek hadden, wilden we dit vriendelijke gebaar niet afslaan. Wat we op dat moment nog niet wisten, was dat, wanneer Cathy eenmaal ‘aan’ staat, ze de eerst volgende uren niet zomaar meer ‘uit’ gaat.
Gelukkig was de bank zacht en smaakte de kava heerlijk en dus lieten we de verhalen als een zoet bergstroompje over ons heen komen. Cathy vertelde over eerder gasten, veelal zakenlui, die soms jarenlang doordeweeks bij haar verbleven. Brazilië, New York, Italië, Dubai, ze kwamen overal vandaan. En hoewel ze zich over het algemeen prima gedroegen, zat er soms ook een handtastelijke Braziliaan of een chagrijnige Duitser tussen…
Maar het ging niet alleen over zakenlieden. Cathy schakelde even makkelijk van de economische crisis (ze had de tent bijna moeten sluiten) naar haar jeugd (vader was van de bourgeoisie, moeder was uit een ander milieu) en van haar avonturen in London (waar ze vloeiend Frans had geleerd) naar het ongeluk waarbij de man van haar schoonzus was omgekomen (zonder gordels over de kop gevlogen). Liefde en dramatiek, het dorp Korbeek en de rest van de wereld, haar eigen leven en dat van anderen, alles trok in één lange stoet aan onze oren voorbij. En een ding werd me zeker duidelijk: Cathy is een bijzondere vrouw, die gastvrijheid tot een echte kunst verheven.
Ze nodigde ons uit voor een biertje of een kava in de bar. En hoewel we best al trek hadden, wilden we dit vriendelijke gebaar niet afslaan. Wat we op dat moment nog niet wisten, was dat, wanneer Cathy eenmaal ‘aan’ staat, ze de eerst volgende uren niet zomaar meer ‘uit’ gaat.
Gelukkig was de bank zacht en smaakte de kava heerlijk en dus lieten we de verhalen als een zoet bergstroompje over ons heen komen. Cathy vertelde over eerder gasten, veelal zakenlui, die soms jarenlang doordeweeks bij haar verbleven. Brazilië, New York, Italië, Dubai, ze kwamen overal vandaan. En hoewel ze zich over het algemeen prima gedroegen, zat er soms ook een handtastelijke Braziliaan of een chagrijnige Duitser tussen…
Maar het ging niet alleen over zakenlieden. Cathy schakelde even makkelijk van de economische crisis (ze had de tent bijna moeten sluiten) naar haar jeugd (vader was van de bourgeoisie, moeder was uit een ander milieu) en van haar avonturen in London (waar ze vloeiend Frans had geleerd) naar het ongeluk waarbij de man van haar schoonzus was omgekomen (zonder gordels over de kop gevlogen). Liefde en dramatiek, het dorp Korbeek en de rest van de wereld, haar eigen leven en dat van anderen, alles trok in één lange stoet aan onze oren voorbij. En een ding werd me zeker duidelijk: Cathy is een bijzondere vrouw, die gastvrijheid tot een echte kunst verheven.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
