Vreemde gebruiken en gewoonten

Na twee maanden in Nepal wonen vallen de meeste vreemde gewoonten me niet eens meer op, maar de volgende gebruiken wilde ik jullie toch niet onthouden:

• Jonge kinderen worden met een touw om hun middel vastgebonden om te voorkomen dat ze de trap opklimmen. Dat is nog eens wat anders dan een traphekje!
• Alles, maar dan ook echt alles, wordt hier uit het raam gegooid. Van afval tot spoelwater en etensresten en van vette rochels tot uitwerpselen. Het is dus soms wel even oppassen als je hier door die schattige smalle straatjes loopt!
• Luiers kennen ze hier wel, maar worden alleen bij speciale gelegenheden gebruikt (en worden na gebruik aan de waslijn te drogen gehangen). Op gewone dagen dragen baby’s normale stoffen broekjes die na ieder plasje worden verschoond. Of niet natuurlijk…
• Rochelen en spugen is hier de normaalste zaak van de wereld. Hoe harder, hoe beter, is het motto.
• Misschien wat minder schokkend dan de hierboven beschreven gewoontes, maar Nepalezen eten doorgaans met hun handen. Anders voelen en proeven ze het eten niet echt.
• Kinderen gaan hier vanaf hun derde jaar naar school. Ze zitten dan in de eerste jaren in de “nursery class” en de “lower kindergarten.” Dat betekent echter niet dat ze alleen maar spelen: ze leren o.a.het Nepalese en westerse alfabet en krijgen elke dag huiswerk mee!
• De huwelijksdag is hier niet de mooiste dag van je leven, zeker niet voor de bruid. Gisteren bij het huwelijk van Narendra, een neefje van Krishna, en Merina, heb ik voor het eerst een tranen met tuiten huilende bruid meegemaakt. Het was werkelijk verschrikkelijk om te zien. Op haar 19e verlaat ze als eerste kind en enige dochter het ouderlijk huis en al gaat ze enkel een uur reizen verderop wonen, in praktijk komt ze in een geheel nieuwe en voor haar totaal vreemde wereld terecht. Ze kent de bruidegom en zijn familie namelijk nog helemaal niet. Ik ben blij dar dat in Nederland toch iets anders gaat.