November en december, wanneer het buiten kouder wordt, is het trouw-seizoen in Nepal. In deze maanden vinden er aan de lopende band bruiloften plaats. En elke bruiloft wordt ten minste drie keer gevierd: een verlovingsfeest, de voltrekking van de huwelijksceremonie en een groot feest ter afsluiting. Doorgaans vinden deze drie feesten gespreid over twee weken plaats.
Voor de feesten voor en na de inzegening van het huwelijk wordt vrijwel iedereen uitgenodigd. Zo was ik zaterdag 28 november uitgenodigd voor het verlovingsfeest van de dochter van de didi (een soort oppas-/overblijfmoeder) van de Manav Vidha Griha school, de school voor geestelijk gehandicapte kinderen waar ik werk. Ik vond het een hele eer om erbij te mogen zijn en het was een mooie gelegenheid om een keer een sari aan te trekken.
Een sari is geen eenvoudig kledingstuk en ik snap nu dat Nepalese vrouwen de kurtha als “easy to wear” beschrijven. Ik was dan ook blij dat de gastzusjes van Jana ons hielpen de sari aan te trekken, c.q. om te wikkelen. Er moesten nog heel wat veiligheidsspelden aan te pas komen om alles goed vast te zetten ;-)
Toen we eenmaal aangekleed waren, gingen we naar Thimi. Een tamelijk vreemde ervaring; het voelde een beetje ongerijmd om met onze gala-kleding in de bus te stappen! Maar we hadden wel lol, evenals de Nepalese vrouwen met wie we in de bus zaten en voor wie we de attractie van de dag vormden. Ze vonden het prachtig twee blanke meisjes in sari te zien en hielden maar niet op “deri ramro” (=heel mooi) te zeggen.
Het feest zelf bestond voornamelijk uit eten en mooi wezen. Nou, dat lukte me wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten