Vakantiepret

Vorige week kwam ik terug van een heerlijke, echt een heerlijke vakantie in Griekenland. Een week lang mochten vriendin J. en ik genieten van zon, zee en strand. Relaxter dan dat kan bijna niet en dus waren we helemaal zen.

Dat we ’s ochtends vroeg om 5.30 uur zouden vliegen, kon ons niet deren. We waren zen. Dat we ons voor deze vlucht ’s nachts om 3.00 uur op Schiphol moesten melden, raakte ons niet. We waren zen. De rij voor de incheckbalie liet ons koud. We waren zen.

Maar toen de dame achter de balie mijn handbagage wilde wegen… toen ging het mis. Omdat mijn koffer weinig woog (11 kg) vroeg de dame me mijn rugzak ook even op de band te zetten. Die bleek 6,5 kilo te wegen, terwijl 5 kg het maximum is. Een hele toestand volgde: rugzak open, spullen eruit, koffer open, extra spullen erin, handtas nog steeds te zwaar, nog meer spullen eruit, die in mijn koffer erbij proppen, duwen en trekken om de ritsen weer dicht te krijgen. En dat terwijl er minstens vijftien boze blikken in mijn rug prikten…

Het voorval duurde in totaal misschien drie minuten, maar voor mijn gevoel was het een eeuwigheid. En de woede die ik voelde, ai ai ai! Van dit soort machtsmisbruik zonder logica gaan mijn nekharen echt recht overeind staan. De bagage gaat namelijk uiteindelijk toch mee, dus wat maakt het uit of het in het ruim ligt of in de cabine?!

De rest van de vakantie was ik gelukkig weer heerlijk zen.