Wijze raad

De afgelopen dagen was ik weer eventjes in Den Haag en waren mijn dagen vol met gezellige bijpraat-afspraken. Met mijn vriendinnen had ik het over de gebruikelijke koetjes en kalfjes als het weer, de drukte op het strand en de vakantieplannen. Maar daarnaast hadden we het ook over diepere zaken, zoals de situatie waarin ik nu zit, namelijk “Jonge, enthousiaste, hoogopgeleide vrouw heeft tijdelijk geen baan.” De reacties hierop waren weliswaar verschillend, maar allemaal even interessant.

Bij de eerste vriendin die ik sprak ging het vooral over het vinden van een nieuwe baan. Waar ik tot nu toe gesolliciteerd heb, hoeveel gesprekken ik al gevoerd heb, of ik wel op de juiste vacatures reageer en of een baan in het onderwijs niet iets voor mij zou zijn. Want zonder inkomsten komen te zitten, dat kan natuurlijk niet.

Met mijn buurman JP ging het gesprek een heel andere kant uit. Hij reageerde enthousiast op mijn ideeën om een eigen bedrijf te beginnen en moedigde me aan om deze droom waar te maken. “Gewoon eventjes een ondernemingsplan schrijven, snel inschrijven bij de Kamer van Koophandel en dan hup, aan de slag!” Hij adviseerde me ook om een planning te maken waar ik over vijf of tien jaar wilde staan, om vervolgens eindresultaat op te delen in een aantal haalbare deelresultaten. Overigens moest ik daarbij wel ook rekening houden met gezin en kinderen. Toen ik hier afwijzend op reageerde, vroeg hij verbaasd of ik geen kinderen wilde. Nee zeg, alsjeblieft, nu nog even niet! (Al voelde ik me gevleid toen JP zei dat ik vast een goede moeder zou zijn).

In het derde gesprek kwamen alle drie (voor mij reële) opties voorbij: een baan in loondienst, een eigen bedrijf en/of reizen. Het accent lag dit keer op het reizen, de wereld ontdekken, je grenzen verleggen en de vrijheid benutten. Immers als je eenmaal weer vastzit in een goede baan, neem je niet zomaar ontslag om te gaan reizen.

Het waren leuke, gezellige en leerzame gesprekken. Ik waardeer de betrokkenheid van mijn vrienden en vriendinnen. Maar alle conversaties ten spijt, weet ik nog steeds niet wat ik zal gaan doen! Wie helpt me uit de brand?