En hierbij verklaar ik ...

"En hierbij verklaar ik ... de Tovertaaltuin ... voor geopend!" (aldus Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Maximá, Ithzak Perlman, Aaf Brandt Corstius en nog een paar mensen die ik bewonder en daarom voor dit bijzondere feestje heb uitgenodigd).

Wat een mooi moment is dat toch altijd. Plechtig ook. Wanneer een beroemde voetballer een pasgebouwd architectonisch hoogstandje opent, wanneer Wim-Lex weer eens een schip doopt of wanneer de minister-president de start van een campagne tegen discriminatie verkondigt. Momenten waarop er sprake is van een fris, nieuw begin. Een schone lei, nog helemaal zonder inktvlekken en spelfouten.

Zelf houd ik wel van dit soort "nieuw begin-momenten". Ik kijk bijvoorbeeld ieder jaar reikhalzend uit naar het moment waarop ik een nieuwe agendavulling nodig heb. Want dat is hét moment om schoon schip te maken. Geen losse post-itjes meer, geen slordige notities die je nooit kunt terugvinden als je ze nodig hebt en geen adresgegevens meer van oude, verwaterde vriendschappen. Vanaf nu ga ik alles netjes opruimen, organiseren en bijhouden.

Je raadt het al, dit voornemen verdwijnt vaak als sneeuw voor de zon. Ik stop toch weer allerlei losse briefjes tussen mijn agenda, krabbel snel ergens een telefoonnummer neer en voor de zekerheid schrijf ik toch ook maar de gegevens van die vriendin uit Noorwegen over. Je weet immers maar nooit; nu kan ik haar tenminste bellen als ik op vakantie in Oslo ben.

En zo gaat het eigenlijk altijd. Het gebouw verzakt, want de fundering blijkt niet stevig genoeg te zijn, het schip loopt op zee averij op en de antidiscriminatieposters hangen er na een tijdje verloren bij. Maar dat geeft niet. Bij een opening telt het voornemen voor de toekomst. En mijn voornemen, beste lezer, is om van de Tovertaaltuin een interessante en inspirerende blog te maken.